VRIJDAG 21 JULIVRIJDAG 21 JULIEen rustiger dagje staat op het programma, geen beklimming, maar een rondwandeling. Met 550 hoogtemeters, want inlopen is inlopen. We gaan weer met de bus op weg, hoog starten blijft het devies, gezien de nog immer tropische temperaturen. De start van de wandeling is in Hafling. Da's grappig, denk ik nog, net als de Haflinger-paardjes. Onderweg komen we ze tegen in een wei en op de terugweg lezen we op een informatiepaneel dat de Haflingers inderdaad hiervandaan komen. Het is een prachtige wandeling. We gaan meteen omhoog, een lange klim door het bos.
Er is vrij veel volk onderweg en we lopen praktisch samen op met een Duits gezin met twee knullen. De jongste, een jaar of negen, is apetrots dat hij hier in de bergen loopt en hij heeft er flink de pas in, de oudste heeft het moeilijker met het eindeloze omhoog lopen. Na anderhalf uur arriveren we op de mooi gelegen Wurzer Alm, waar we twee Apfelschorle laten aanrukken, gevolgd door twee koffie. In Zuid-Tirol, hebben we al ontdekt, is over het algemeen het beste gekozen uit de Italiaanse en de Tiroler traditie, maar wat betreft de koffie geldt dat helaas niet. Toch wint onze in het laagland opgebouwde caffeïneverslaving het nog steeds van de overweging de slappe Duitse koffie te laten voor wat het is.
Na een blik op de kaart en op de klok nemen we ons voor bij de Vöraner Alm een warme lunch te gebruiken en vanavond met een broodmaaltijd op ons balkonnetje de dag af te sluiten. Het blijkt een prima besluit, want we komen terecht op een werkelijk schilderachtige alm met uitzicht over het hele berggebied van Dolomieten tot Texelgroep. Zelfs een aantal Oostenrijkse bergen zien we met hun witte toppen boven het wazige blauw uitsteken. Bovendien is het eten uitstekend, M. kiest voor 'Hammelbraten' en krijgt een goed gevuld bord met flinke schapenbout. Het was zijn lekkerste maaltijd, zegt hij achteraf. De terugweg voert over vrij brede boswegen weer naar beneden, ik heb een sparrentak uitgezocht om de knie‘n wat te ontlasten. Echt een topper is deze weg niet, gelukkig zijn we al helemaal voldaan door wat achter ons ligt. Vlak boven Hafling komen we weer uit het bos en hebben nog een mooi zicht op de bergen voor de wandeling ten einde is. De bus is net weg, dus ons welverdiende biertje drinken we al in Hafling, met vermoeide benen. Vier uur wandelen met hoogteverschil is toch anders dan de gemiddelde NS-wandeling...
-->vervolg
(Copyright van de foto's: Nans)