Een nieuw touw, veel zin, goede moed, lekker weer en een leuke groep mensen; ziehier de ingredienten voor een mooi voorjaarsweekend in Freyr. Het is de tweede keer dat ik hier ben en ik voel me een stuk zelfverzekerder dan de eerste keer. Ik heb na de ervaringen in Beez, enkele weken geleden, besloten dat ik vooral routes wil naklimmen dit keer, zodat ik ook wat moeilijker dingen tegenkom en daar zelfvertrouwen in kan gaan opbouwen. 
Ik hoop dat dat me helpt om me tijdens het voorklimmen wat minder druk te hoeven maken om passages waar ik niet in één keer doorheen kom. J. heeft een foto gemaakt van de hilarische aanblik die mijn voeten bieden wanneer ik sta te zekeren en ik het schoentje aan mijn grotere rechtervoet uit heb gedaan ten gunste van mijn bergschoen (en natuurlijk ten gunste van mijn tenen...). Het gloedjenieuwe touw glimt je nog tegemoet.
Het is een stralende dag. We dalen met onze rugzakjes en de touwzak door het bos van Freyr af naar de Maas. Ons eerste plan, Le Cubitus, moesten we laten varen. Er stonden vier mensen op de eerste standplaats, drie waren er onderweg daarheen en beneden stonden nog zeker zeven mensen met dezelfde plannen. Na een blik in de topo zijn we nu op zoek naar twee kleine massiefjes achter al'Legne. We nemen de weg via de Maas, in de hoop dat we ergens door kunnen steken en niet helemaal om al'Legne heen weer naar boven, naar de weg, moeten lopen. Die hoop blijkt ijdel, bij al'Legne is geen pad omhoog. Maar zo door het bos te lopen is met dit weer geen straf!
Om ons heen hebben de vogels het hoogste woord, alsof ze er persoonlijk voor kunnen zorgen dat de lente eindelijk zal beginnen. Hier en daar steekt een groen spruitje zijn kopje boven de bosgrond en de zon zet de nog kale takken in een aangename gloed. Het klimmen over het pad met een rugzakje op de rug en een instabiel makende touwzak om de schouder valt niet mee, het is in ieder geval een stuk vermoeiender dan rotsklimmen. De spierpijn in mijn bovenbeenspieren, die de volgende dag onmiskenbaar de kop op steekt, heeft zeker met deze wandeltocht te maken. Dat wordt nog wat deze zomer, als we met meer dan alleen een dagrugzak moeten stijgen en dalen!
Ik geniet met volle teugen, ook al is het al tegen lunchtijd, hebben we nog geen meter geklommen en weten we niet wat we bij Autours en Pucelles tegen zullen komen. Op dat moment denken we trouwens nog dat ook Le Fromage daar in de buurt ligt en daar zitten nou net de routes op die we hadden uitgekozen. Even later blijkt dat massiefje onvindbaar, logisch ook, want het ligt verder naar het zuiden en vrijwel aan de Maas. Daardoor blijven er slechts drie routes over die wellicht voor ons te klimmen zijn, alledrie 5c. De plaatroutes op Pucelles zijn bezet, dus wij kiezen voor Autours, dat een beetje verscholen naast het pad ligt, een steil hellinkje af in de richting van al'Legne. Een prachtig beschut stukje bos ontvouwt zich, met een stuk rots waarin een grot-achtige inham voor een prachtig dak zorgt. Droog klimmen dus, als zevens en achten klimmen in een dak je ding is.
Helemaal links zit de 5c waar wij ons oog op laten vallen. Voorklimmen in een 5c als eerste route van de dag zien ook mijn maatjes niet zitten, dus klauter ik de helling weer op en sla boven het touw om een boom. Abseilend vind ik het relais en hang een top-rope in. Nu durven we het wel aan, ook al is het de eerste route van de dag. We komen er alledrie na wat gepuzzel doorheen, ik vind het een leuke route. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat we alledrie op een lastige plek de hulp van een setje hebben ingeroepen, maar het meeste doen we toch op eigen kracht en de eerste 5 in Freyr heb ik binnen. Tevreden zetten we een potje thee op het gasstelletje dat E. uit haar rugzak tovert. Het is half vier, de zon schijnt volop, om ons heen klinken vogelgefluit en geluiden van de klimmers op al'Legne en volgens mij is het een perfecte dag. Je zou bijna vergeten dat het morgen gewoon maandag is.